Dominant Passion
Epilogue (Part One)

"Brelenn anak, sumama ka na kasi sa amin sa France. Doon ka na lang mag-aral ng medisina."

I sighed as I heard my mom convince me to go back to where Dad is from. Alam kong hindi ko kayang sumama dahil maiiwan ako rito.

"I'm not leaving, mom..."

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko, "Alam ko kung para kanino mo ito ginagawa. Kailan ka ba aamin sa kanya, anak? Nasasaktan kami para sa 'yo..." Nag-iwas ako ng tingin. She got me there. She know me damn well.

Hell yeah, I like my best friend. Too bad she got a boyfriend now.

"Hoy, do you think he's good looking?"

Napatingin ako kay Jarell dahil sa tanong niya. Nakatingin siya roon sa lalaking naka-group niya sa isang subject.

Nakatingin siya kay Naythen. "Who? Naythen?"

"Naythen ba ang pangalan niya?" Tanong niya sa akin. "Ano sa tingin mo?"

"What? Do you like him?" Tanong ko sa kanya. "No he's not good-looking. Mas gwapo pa ako riyan, eh..." I joked.

"I think I like him..." She smiled.

An imaginary knife just stabbed me multiple times in the heart. That's pure pain.

"Brelenn, boyfriend ko pala, si Naythen," pagpapakilala niya sa boyfriend niya. "Naythen, bestfriend ko, si Brelenn," pagpapakilala niya naman sa akin.

Best friend. That's what I am.

Tumango 'yung Naythen at nag-abot ng kamay sa akin. "What's up bro! Let's be friends." Nakangiti pa ito sa akin.

Tumingin ako nang ilang segundo sa kamay niya bago ko iyon tinanggap. Labag pa sa loob ko.

Simula noon ay saglit na lamang kaming nakakapagkita ni Jani. Lagi niyang kasama ang boyfriend niyang parang mabait sa lahat.

"Brelenn, do you want to go again to our house? Well... My parents is out of town..." The girl gave me doe eyes. I looked down to her helping myself not to make a disgusted face. She wants me that bad? "I'm not interested," sagot ko sabay alis.

I promised myself not to take anything serious. Aside from that, if we already fucked, we won't fuck again.

Bata pa lang ako ay nagtatanong na ako sa aking ina kung bakit bihira kong nakikita ang aking ama hanggang sa nalaman kong isa itong lalaki na manggagamit ng katawan ng mga babae. Ginamit niya ang katawan ni Mama nang ilang beses pagkatapos ay iniwan niya ito noong nagsawa na siya. Doon ako nabuo.

"Brelenn, Naythen and I will go to PBA tomorrow. Do you want to come with us? I know you like PBA too!" Siniko pa ako ni Jarell. Hindi niya kasama ang nobyo niya ngayon.

What? Like a third party? I'm pretty sure that's more like a date. Kung ako ang boyfriend ni Jarell ay baka sumabog ako pag dinala niya ang pinagseselosan ko sa date namin.

Lagi niya akong inaaya sa date nila dahil siguro iniisip niya na ayaw niya akong ma-left out pero para lang akong paulit-ulit na sinasaksak sa ginagawa niya. Pinapamukha niya sa akin na kaibigan lang talaga ako. Wala naman siyang kasalanan doon, kasalanan ko na nagkagusto ako sa kanya. Sa kaibigan ko pa talaga.

"No thanks," I smiled.

Nagsalubong ang kilay niya. "Why not? It's your favorite team! San Miguel Beermen!" Takang tanong niya sa akin.

"I have plans," palusot ko. Tumango naman agad siya.

Bata pa lang ay magkasama na kami. Hindi lang siya basagulera tulad ko, parehas din kami ng humor at parehas marami nang nakarelasyon kahit bata pa lang. Parang nakikita ko ang sarili ko sa kanya.

Para sa kanya, lahat ng exceptions at boundaries ko ay ipababagsak ko. Para sa kanya lang. Pero wala eh, naunahan ako.

"Brelenn..." Sinugod ko siya ng yakap nang makita ko siyang umiiyak sa kwarto niya. Namamaga na ang kanyang mga mata kakaiyak.

"Why aren't you answering my calls?" Alalang tanong ko sa kanya. Isang linggo ko na siyang hindi nakikita pero ang nasa isip ko ay baka magkasama sila ng Naythen na 'yon.

"W-We... We..." Hindi siya makapagsalita nang maayos dahil nauunahan siya ng hikbi.

"It's okay, I'm here," niyakap ko siya nang mahigpit. Ang binti niya'y kanyang niyayakap din.

Dalawang araw siya bago nakapagsalita ulit.

"Brelenn... Naythen and I broke up." She announced. "He chose his dream."

I don't know... Happiness and excitement came through me but I'm sad for her. She loved him genuinely.

If I were him, I would choose my dream and Jarell. My Jani is not a choice, she's a priority.

Akala ko'y makakatyempo na ako sa pag-amin pero mukhang malakas talaga ang tama niya sa Naythen na 'yon. Inabot kami ng taon pero hindi pa rin siya nagiging maayos. Hanggang sa...

"Kaibigan ka ni Jarell, hindi ba?" Lumapit sa akin ang isang lalaki. Kilala ko ito dahil kaklase ko siya sa strand ko noong grade eleven ako.

"Yeah, what now?" blangkong tanong ko sa kanya.

"Where is she? She's not answering my calls."

"Who even are you for her?" Tanong ko sa kanya.

"I'm his boyfriend..." Ngumiti siya sa akin.

Tumaas ang kilay ko. Boyfriend?

"Boyfriend? I'm his boyfriend." Isang lalaki na naman ang lumapit. "We fucked each other."

"What?" Sabay na bulaslas namin noong naunang lalaki kanina.

"We fucked each other too!" Sabi noong lalaki. "That bitch!"

"Watch your words." Banta ko rito.

She became like me. My worst fear.

Jarell. What. Is. This.

She fucks everyone she wants to cope up. I know myself that it doesn't help a person to cope up, it's just to distract.

"Jani, what the fuck?" Bungad ko sa kanya nang makita ko kaninang napaiyak niya ang lalaking kilalang kilala sa unibersidad namin.

"What? I'm having fun." Tumawa siya.

"You're hurting people, Jani!" Sigaw ko. Hindi ko na napigilan. Hindi lang kasi ang mga ito ang sinasaktan niya, pati na rin ang nararamdaman ko.

"I'm just like you, Brelenn!" Sigaw niya pabalik.

Natulala ako sa sinabi niya. "I don't want you to be like me, Jani..." Halos pabulong kong salita.

Simula noong ginawa niya 'yon ay lumalayo na ako sa mga babae para mas mabantayan ko na siya. Baka kasi ay gagong lalaki pa ang makatalik niya. Iniisip ko pa lang ito ay parang pinipiga na ang puso ko. Bakit pa kasi sa iba ka pa naghahanap, Jarell? Eh nandito naman ako. Hindi pa kita iiwan.

It was my birthday when I saw Galaxy, she's our President when I was in senior high school. Morenang babae na may straight na buhok at bangs. That's her.

Masyado akong maraming nainom noong gabing iyon. Hanggang sa makita ko si Jani na palapit sa akin.

"Jani?" Tanong ko sa kanya. Iba ang kasuotan niya ngayon, it's too revealing. Jarell is a conservative person...

"Brelenn, happy birthday," hinalikan agad ako nito.

I woke up the next day, I was naked. When I saw who's next to me, it wasn't Jarell. It was Galaxy.

Mariin akong napapikit. It felt like I was cheating on Jarell. We have no relationship, she doesn't like me back and now... I thought of other woman as her. We even fucked each other. Fuck... Fuck this. "Hey... Do you want to make out?" Jarell asked a random question. I can see her looking at the crowd. "Iyon oh, ang ganda niya."

Nang makita ko ang tinutukoy niya ay puro malulutong na mura ang sinasabi ko sa sarili. That's Galaxy.

"We already fucked," sagot ko agad sabay inom sa shot glass.

"Bakit? Ayaw mong i-try ulit? Hindi ba siya masarap?"

What the hell is that question? "No. You know my rule, right? One time only."

"What about me? We haven't fucked yet..."

Parang tumigil ang mundo ko sa tanong niya. Years... I waited for years just for that question. It was only on my imagination, my delusions. But now, she's asking me that for real. But I have to control myself.

"But we promised each other we wouldn't fuck each other, right? What the hell, Jani... I think you're drunk. Let's go, I'll take you home."

"What? Promises are meant to be broken anyway. So why not break it today?" She leaned closer to me.

Fuck... Hell knows how I wanted to kiss her lips. But I started overthinking what if it ruins our friendship?

Umiwas ako ng tingin. Ang labi niya'y sumakto sa pisngi ko. She's really planning to kiss me, huh... "What? What's wrong? I thought you would like it..."

I would like it, Jani... I like you more.

Noong araw na may nangyari sa aming dalawa ay sobrang saya ng puso ko. Puno ng pag-asa.

"Be my boyfriend," aniya habang sinusuklay ang buhok ko gamit ang kamay niya. Nakahiga ako sa binti niya ngayon. Parehas kaming walang saplot. "You're using me..." Keep doing it. Use me, Jani.

"Do you like me, Brelenn?" I stopped when she asked me that. "Because I... I like you."

Nagpiyesta ang puso ko sa sinabi niya. Is that true? Does she really like me or she's just doing it because she doesn't want to be humiliated in front of his ex?

"You're lying," umupo ako sa higaan nang ilang segundo at tumayo na para magbihis. "Why are you doing this? Just tell me you want me in your plan." Sabi ko habang nagbibihis. Tumayo siya at lumapit sa akin. "No, I'm not using you. What do you want me to do to prove that to you? To prove that I really like you?"

She know damn well... She's my weakness.

Nang matapos akong magbihis ay tumingin ako sa kanya. "You're heartless." Bumuntong hininga ako. "If you want to use me, it's fine. Just don't lie to me, Jani. Please..."

"Fine, let's date. I'll go with you and pretend to be your boyfriend if that's what you want. Happy?" Hindi ako makatingin sa kanya nang sabihin ko na 'yon. "Two weeks, right? Two weeks before the wedding. We'll see where your lies can go." I was hurt. That hurt. I'm leaving in a few weeks. Why not make it a bit memorable?

Hindi ko siya nakausap nang ilang araw dahil nag-aayos ako ng passport ko at mga kakailanganin papuntang France. May sakit kasi ang ama kong nakaratay sa death bed ng hospital sa Strasbourg. "We'll see you there, honey," hinalikan ni mama ang pisngi ko. Tumango lang ako at ngumiti.

I was wondering why she needs to take care of that cheating jerk. Kung pwede lang ay hinihiling ko na sana hindi na lang ako pinanganak, kasama ng kalayaan ni mama sa lalaking 'yon.

Papunta ako sa fast food chain na lagi kong pinupuntahan pag galing akong Ospital. Magpapaalam na rin sana ako ngayon sa kakilala ko na may-ari nito nang makita ko si Jarell pagkapasok ko. Nagtama ang tingin namin. She mouthed something to the woman in front of her. Which I can't hear.

Hah... That's Carla and Naythen. Lumapit agad ako rito, walang ekspresyon sa mukha. I fucking want to destroy that Naythen's face for hurting Jarell. The nerve to invite her in his own wedding? The fuck is he up to?

I kissed Jarell's cheek infront of them.

"Hi babe," bati ko.

Jarell's expression, she's clueless.

"Babe?" Sabay na tanong ni Carla at Naythen.

"Naythen, it's you," tumingin ako sa ex ni Jani. "And your fiancee? Right? It's nice to meet you both... again."

"What are you doing here?" Tinaasan ako ng kilay ni Naythen.

Hinawakan ko ang bewang ni Jani at inilapit sa sarili ko. Nanlalaki pa rin ang mga mata niya sa ginawa ko.

"I'm Jarell's boyfriend," I introduced himself.

I acted like his boyfriend. It was fun with her.

Few weeks left before I leave...

I woke up early just to wait for Jani. Saktong nakakita ako ng rescuers kaya sumenyas agad ako na may tao. Hinalikan ko ang noo ni Jarell bago ako pumasok sa loob ng bangka.

"Do you have a towel? Can I borrow one?" Tanong ko sa rescuers.

"May towel ka na po ah," nakita noong lalaki ang nasa balikat ko.

"No, not for me," umiling ako. "It's for my girlfriend. She was left there." Tinuro ko si Jarelm na ngayon ay nakatayo na.

Nagtama ang tingin naming dalawa pero mabilis na naudlot 'yon nang dumating si Naythen sa harap niya.

And then I saw them there... Almost kissing. Nag-iwas ako ng tingin.

"Nevermind, that guy bought her one,"

Paalis na kaming dalawa sa isla. Sumama siya sa akin palabas.

But before that, we made love.

I told her I'll flew to France and return here in the Philippines as a doctor. I promised her that.

A few days before I flew abroad, she was acting a bit uneasy. What's wrong?

"Is there something wrong, Jarell?" Alalang tanong ko.

"No..." Nag-iwas siya ng tingin. "T-Take care... You promised me, you'll be a d-doctor."

Ngumiti ako at niyakap siya nang mahigpit. "Pagbalik ko... Papakasalan na kita." I kissed her forehead.

Before I even step on the city of love, Paris, I found out my dad died.

Mom was exhausted, Dad's the only one providing us money for us to live here and for me to study. I was hoping he'll give us the inheritance at least because he never even planned to see his own son, me. But I'm wrong, he gave that inheritance to his fucking mistress.

Iyak nang iyak si mama noon dahil bukod sa wala na kaming makakain dahil sa pagkamatay ng gago kong ama ay wala na rin akong pang-aral. Kahit na may kinikita ako sa internship ay kulang ito dahil mahal ang gastusin sa ibang bansa. I was about to call Jarell for an update when my mom suddenly took my phone and threw it.

"Ma!" Sigaw ko.

"You are calling that woman again! She's no good for you! Can you see? I'm grieving for your dad! Do you have no respect, at least?!" She shouted.

"What? Respect for that cheating guy who gave his inheritance to his mistress instead of us?!" I laughed sarcastically. "Mom, I have no choice but to find a job now. I promised Jani---"

"That Jani! She doesn't even like you!"

"You're wrong mom, Jani likes me..."

"These days, did she even message you? Huh?"

Napaisip ako sa sinabi niya. Hindi nga nagmemensahe sa akin si Jani.

"She doesn't care about you!" She added.

Jani and I lost contact not just because I have no phone anymore, it's because I need to find a job to work. I need money to study. I promised her I'll be a doctor.

Ilang beses kong sinubukang bumalik sa Pilipinas para doon maghanap ng trabaho pero ayaw akong payagan ni Mama. I can do my own decisions but I love my mom and I don't want her to be hurt, that cheating guy hurt her. I won't do the same because I'm not like him.

I tried freelancing. Teaching students... Since I'm a Dean Lister every semester back in the Philippines.

There, I started to earn.

"Mom... Can I call Jani now? She's waiting for me."

"If she wants to, she'll call you!"

Laging mainit ang ulo ng ina ko, marahil malungkot pa rin siya sa nangyari sa lalaking 'yon.

Akala ko'y naging maayos na ang lahat ngunit isang araw, kararating ko lang sa trabaho...

"Mom... Do you remember the student named Carlene whom I used to talk about? Her family offered me a bigger salary... Just to teach her a little more--- Mom!"

Parang bumagsak ang buong mundo ko nang makita ko siyang nakasabit sa lubid.

"Ma!" Sunod sunod ang pagtulo ng aking luha. Dali dali kong tinanggal ang lubid sa taas.

Sinubukan ko siyang iligtas pero huli na ako. Nang makita ko ang leeg niyang nag-iiba na ang kulay ay napahilamos na lang ako sa mukha at walang tigil na umiyak.

I'm all alone now... Fuck this.

I tried to call Jarell, to at least give me strength but she's not answering my calls. Did she change her mobile number?

Lugmok na lugmok na ako, hindi nga ako makalabas sa kwarto ko kahit dumadami na ang nag-aalok sa akin ng mas malaking sweldo dahil successful ang pagtuturo ko.

Nagsalamin ako. Doon ko nakita ang sarili ko na may malalim na mga mata dahil wala akong tulog. Hindi na rin ako nakakapag-ayos tulad nung dati na kahit nasa medschool pa ako. Walang natira. Lahat kinuha. "Tangina!" Kasabay ng pagsuntok ko sa salamin ay ang pagsigaw ko dahil sa sakit na nararamdaman. Hindi lang sa sugat na nasa kamao ko kundi sa sakit ng damdamin.

I know I'm not a good person... I'm not perfect and I've hurt a lot of people's feelings. I didn't know it would go this far.

Ginamit ko na lamang ang natirang pera ko para ipa-cremate si Mama. Hindi ko na kaya sa burol.

I just stared at the jar in front of me. "Ma... Why did you have to do this?" Napahagulgol na lang ako.

It took me a month to open my eyes again. I shouldn't give up.

I tried teaching again. Doing multiple jobs.

A year. I stopped studying for a year just to live. I wonder how's Jarell? I hope she's doing well.

Siya na lang ang kinakapitan ko. Nangako ako na pagbalik ko sa Pilipinas, bukod sa magiging doktor ako ay papakasalan ko siya. Sana panghawakan niya ang pangakong 'yon. Babalikan ko siya kahit anong mangyari.

Carlene's family is full of busy doctors. I've been teaching her for awhile now and I can say her family likes me especially when they found out I'm studying biology to be a Pediatrician. She's twenty year old, she's born on Mexico. "Brelenn, I don't understand this part..."

Pinaliwanag ko sa kanya ang tinutukoy niya. It was almost midnight. Hindi muna ako uuwi tutal wala naman akong uuwian.

"Raedwald, you're still here!" Ang ama nitong may ari ng isang Ospital ay ngumiti sa akin. "I admire you and you're still young. You could've finished studying instead of teaching."

"I'm currently saving to go back to the Philippines. I have a wife there waiting for me." Ngumiti na lang ako pabalik.

"Really, you have a wife?" A shocked face of Carlene asked.

Tumango ako. "I promised her that once I came back to the Philippines, I'm finally a doctor."

"Do you want to study again?"

Isang malaking oportunidad ito para sa akin. Sinwerte ako sa pamilya ni Carlene. Tinulungan ako nitong makapagtapos ng medisina habang tinuturuan ko ang anak nilang nasa kolehiyo.

I'm thirty now... Jarell's also turning thirty this year. I wonder how is she now? I bet she already have a new boyfriend by now... Why would she even wait for me?

We'll be transferred in the Philippines next week.

"Brelenn, can I come with you in the Philippines?" Carlene gave me a desperate look. I glanced at her hands in my arms.

"As you wish,"

She's almost finished on medical school. She wants to be an anesthesiologist.

I was hoping to see her the first time I stepped on the land. Four years... I hope she didn't wait for me but there's a part of me who's still hoping that she waited.

I want to see her so bad. But how?

"Do you know where Boracay is?" Tanong sa akin ni Carlene habang nasa isang kotse kami.

Nadadaanan namin ang malalaking billboards.

"Yes." Simpleng sagot ko. Mukhang gusto niya akong ayain doon. Nahahalata ko rin na mukhang may gusto siya sa akin.

Sa pagtingin-tingin ko sa billboards, may isang picturebna nakaagaw sa aking atensyon. Isang batang babae na nagmomodel sa isang clothing brand na pambata. Pamilyar ang mukha nito... I will never forget Jarell's face. It looks like her. "Brelenn?"

"Yes?"

Hanggang sa makarating kami sa Ospital ay tahimik lang ako dahil ayaw maalis sa aking isipan noong batang 'yon.

Akala ko'y doon na lang ako masusurpresa pero nakita ko ang mukha noong bata sa personal. Mukha siyang nasa apat hanggang sa pitong taong gulang. Kasama niya ang babaeng nakatalikod at maikli ang buhok. "What the fuck..."

Nang humarap 'yong babae ay nagtama ang tingin namin.

"Jarell," tawag ko sa pangalan nito. Napatakbo ako para habulin siya pero tumalikod agad siya. "Jarell wait!"

Dahil ang batang kasama niya'y hawak niya, medyo nahirapan siyang tumakbo.

"What are you doing here? I don't want to talk to you." Hindi siya makatingin sa akin pero sa boses niya pa lang ay nagbabadya na ang luha niya.

"Mommy..."

Mommy?

"Let's go, Aurenne," tawag niya sa bata. Aalis na sana siya nang hawakan ko ang kamay niya.

Hell, don't tell me...

"Is she my child, Jarell?"

"No."

"Screw that." Matigas na sabi ko habang pilit na pinapakalma ang aking sarili pag nagtatama ang mga mata namin noong batang kasama niya.

"Is she my child?" Ulit ko.

"You share blood, but she's not your child. She's mine."